♥ یه نقابدار تنهای تنها ♥

ஜ۩۞۩ஜ

آهای با توام، تقدیر،  آرام بگیر

داشته هایم را نه آنچه ندارم بگیر

هیزم من اگر تر بود، آتش نمی گرفت

بگذار زندگی کنیم، آرام بگیر

ஜ۩۞۩ஜ

      نقابدار تنها

       اشعار عاشقانه بابا طاهر همدانی

گلی که خود بدادم پیچ و تابش

باشک دیدگانم دادم آبش

درین گلشن خدایا کی روا بی

گل از مو دیگری گیرد گلابش

           اشعار عاشقانه بابا طاهر همدانی

زعشقت آتشی در بوته دیرم

در آن آتش دل و جان سوته دیرم

سگت ار پا نهد بر چشمم ایدوست

بمژگان خاک پایش روته دیرم

بقشونو بیا ادامه مطلب

جوووووون تو خیلی باحالن...ساده ولی با احساس

نظر بده!

دیگه عاشق شدن ناز كشیدن فایده نداره

دیگه دنبال آهو دویدن فایده نداره نداره

وقتی ای دل به گیسوی پریشون می رسی ،خودتو نگه دار 

وقتی ای دل به چشمون غزل خون می رسی خودتو نگه دار 

ای دل دیگه بال و پر نداری

داری پیر میشی و خبر نداری

دیگه عاشق شدن ناز كشیدن فایده نداره نداره

دیگه دنبال آهو دویدن فایده نداره نداره

گاهگاهی دل من میگیرد...

بیشتر وقت غروب

آن زمانی که خدا پر از تنهاییست و اذان در پیش است...

من وضو خواهم ساخت 

از خدا خواهم خواست که تو تنها نشوی 

و دلت پر ز خوشیهای دمادم باشد...

سر كلاس ادبيات معلم گفت :                                 

                                فعل رفتن رو صرف كن

                گفتم : رفتم...رفتی...رفت

                ساكت شدم ،خندیدم ،

                ولی خنده ام تلخ شد...                       

معلم داد زد : خوب بعد ؟ ادامه بده...

                            من گفتم : رفت...رفت...رفت

                           رفت و دلم شكست...غم رو دلم نشست

                           رفت و شاديم مرد...

                           شور و نشاط رو از دلم برد                                                             

رفت...رفت...رفت...

                           عشق یعنی . . .

عشق يعنی با غم الفت داشتن

            سوختن با درد نسبت داشتن

                    عشق دريک جمله يعنی انتظار

                                انتظار روز رجـــعت داشتن

                                   عشق يعنی مستی و...

ادامشو برو تو ادامه مطلب (نظر یادت نره)

 هشدار، نوک پرنده را 

هرگز مبند

با بالهایش آواز خواهد خواند

پر و بالش را در هم مشکن

با آواز خواهد پرید تا اوج کهکشان

لبان شاعر را مبند...

نصرت رحمانی

( هشدار ، لبان نقابدار را هرگز مبند... )

 هم دیدنی بودی

هم خواستنی بودی

هم چیدنی بودی 

هم باغچمون گل داشت

زنجیر می خواستم 

دستاتو بخشیدی

از من تا اون دستات

هر دره ای پل داشت

پل بود اما ریخت

پل بود اما مرد

عمر منم قد

عشقت تحمل داشت

هر روز پاییزه

هر هفته پاییزه 

هر ماه پاییزه

هر سال پاییزه

پنهونم از چشمات 

ماه پس ابرم 

من کاسه ی صبرم

این کاسه لبریزه

آروم نمی گیرم

از دست زنجیرم

بی عشق می میرم 

من روز دیدارم 

از دوستی پر من 

از دوست دلخور من

آجر به آجر من 

من پشت دیوارم

لعنت به این دیدار 

لعنت به این دیوار

لعننت به این آوار 

من زیر آوارم

هر روز پاییزه

هر هفته پاییزه 

هر ماه پاییزه 

هر سال پاییزه

پنهونم از چشمات 

ماه پس ابرم

من کاسه ی صبرم

این کاسه لبریزه

می دونم اصلا قشنگ نبود...پس اگه قشنگ نیست...چرا اینجا نوشتمش؟...اولا خودم خیلی دوسش دارم...دوما این شعر یکی از شاهکار های محسن چاوشیه...و فقط با صدای خودش قشنگه...حتما برو بگیر گوشش کن...پشیمون نمی شی...آره...شک نکن

راستی اسمش هر روز پاییزه ست!!

 روزگار ما وفا با ما نداشت

طاقت خوشبختی دل ما را نداشت

پیش پای ما سنگی گذاشت

بی خبر از مرگ ما پروا نداشت

آخر این غصه هجران بودو بس

حسرت رنج و فراوان بودو پس......

  دردهای من 

جامه نیستند، تا زین در آورم

  نعره نیستند

تا ز نای جان برآورم

چامه و چکامه نیستند

   تا به رشته ی سخن در آورم

درد های من نگفتنی. . .